امام حسین(علیه السلام) درحرکت و قیام جاودانه خود که منبعث از  حقيقت قرآن كريم و سنت جد مطهرش رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم بود) بود از شروع نهضت و از زمان حرکت از مدینه طیبه به طرف مکه و در طول مسیر مکه مکرمه تا کربلای معلی و همچنين در روز عاشورا به آیاتی از قرآن کریم استناد فرموده اند که در این نوشتار آمده است:

 1) همینکه نماینده یزید در مدینه تصمیم گرفت از امام حسین (علیه السلام) برای یزید بعیت بگیرد امام فرمود:

 وای بر تو، تو پلید هستی و ما خانواده ای هستیم که خداوند در شأن ما فرموده است:

  إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا.

(آیه 33 سوره احزاب)

 «همانا خداوند می خواهد که از شما اهل بیت هر پلیدی (احتمالی، شک و شبهه ای) را بزداید و شما را چنانکه باید و شاید پاکیزه بدارد».

 2) امام حسین (علیه السلام) در پایان وصیت نامه ای که قبل از حرکت به کربلا نوشتند به این آیه استناد کردند:

وَمَا تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ  (آیه 88 سوره هود)

 «توفیق من جز به (اراده) خداوند نیست که بر او توکل کرده ام به او روی آورده ام».

3) همین که برای در امان ماندن از بیعت با یزید (در 28 رجب) از مدینه به سوی مکه خارج شدند این آیه را تلاوت فرمودند:

  فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ  (آیه 21 سوره قصص)

 «آن گاه که (موسی) از آنجا ترسان و نگران بیرون شد گفت: پروردگارا! مرا از قوم ستمکار نجات بده».

4) شیخ مفید(ره) می گوید: هنگامی که امام حسین (علیه السلام) به سوی مدینه رهسپار شد گروه هایی از جن و فرشته برای یاری آن حضرت حاضر شدند اما امام آیات زیر را تلاوت فرمودند:

 أَيْنَمَا تَكُونُواْ يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنتُمْ فِي بُرُوجٍ مُّشَيَّدَةٍ    (آیه 78 سوره نساء)

 «هر کجا که باشید ولو در برج های استوار سربه فلک کشیده مرگ شما را فرامی گیرد» و «کسانی که کشته شدند در سرنوشتشان نوشته شده بود (با پای خویش) به قتلگاه خود رهسپار می شدند».

 5) هنگامی که امام حسین (علیه السلام) شب جمعه سوم شعبان (قبل از حرکت به کربلا) وارد مکه شدند این آیه را تلاوت فرمود:

وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاء مَدْيَنَ قَالَ عَسَى رَبِّي أَن يَهْدِيَنِي سَوَاء السَّبِيلِ  (آیه 22 سوره قصص)

 «چون روبه سوی مدین نهاد، گفت: باشد که پروردگارم مرا به راه راست راهنمایی کند»

 6) امام (علیه السلام) هنگامی که با ابن عباس در مکه گفتگو می کردند درباره بنی امیه این آیات را تلاوت فرمودند:

 وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلاَ يَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَهُمْ كُسَالَى وَلاَ يُنفِقُونَ إِلاَّ وَهُمْ كَارِهُونَ.   (آیه 54 سوره توبه)

 «آنان به خداوند و پیامبر او کفر ورزیده و جز با حالت کسالت به نماز نپرداخته اند» و «با مردم ریاکاری کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی کنند» و «در این میان (بین کفر و ایمان) سرگشته اند نه جزو آنان (مؤمنان) و نه جزو اینان (غير مؤمنان) و هر کس که خداوند در گمراهی واگذاردش، هرگز برای او بیرون شدنی نخواهد یافت».

 7) در آستانه عیدقربان که امام حسین (علیه السلام) از مکه به سوی کربلا حرکت کردند، نماینده یزید در مکه راه را بر حضرت بست درگیری با تازیانه رخ داد. به امام حسین (علیه السلام) گفت: می ترسم شما میان مردم شکاف بیفکنی! حضرت این آیه را تلاوت فرمودند:

 وَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل لِّي عَمَلِي وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنتُمْ بَرِيئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَأَنَاْ بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ.

( آیه 41 سوره یونس)

 «عمل من از آن من و عمل شما از آن شما، شما از آنچه من می کنم بری و من از آنجا شما می کنید بری و برکنارم».

8) هنگامی که در مسیر کربلا خبر شهادت مسلم بن عقيل  را شنیدند فرمودند:

 الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ.  ( آیه 156 سوره بقره)

 «کسانی که چون مصیبتی به آنان رسد گویند: ما از خداییم و به خدا بازمی گردیم».

 9) در نزدیکی کربلا همین که حُر به امام گفت: چرا آمده ای؟ فرمود: نامه های دعوت شما مرا به این جا آورد ولی حالا پشیمان شده اید و این آیه را تلاوت فرمود:

 إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا  (آیه 10 سوره فتح)

 «پس هرکس که پیمان شکند همانا به زیان خویش پیمان شکسته است»

 10) در مسیر کربلا هنگامی که خبر شهادت نامه رسان خود «قیس بن مسهر صیداوی» را شنید، گریه کرد و این آیه را تلاوت فرمود:

 مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا. ( آیه 23 سوره احزاب)

 «از ایشان کسانی هستند که برعهد خویش (تا پایان حیات) به سر برده اند و کسانی هستند که (شهادت را) انتظار می کشند و هیچ گونه تغییر و تبدیلی در کار نیاورده اند».

 11) همین که فرماندار کوفه (ابن زیاد) نامه رسمی برای حُر فرستاد که راه را بر حسین (علیه السلام)  ببندد و او نامه را به امام عرضه داشت امام این آیه را تلاوت فرمود:

 و جعلناهم ائمّة یدعون الى النار وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنصَرُونَ  (آیه 41 سوره قصص)

 «و آنان را پیشوایانی خواندیم که به سوی آتش دوزخ دعوت می کنند و روز قیامت یاری نمی یابند».

12) امام حسین (علیه السلام) در کربلا درباره لشکر یزید برای دختر خود سکینه این آیه را تلاوت فرمود:

 اِستَحوَذ علیهم الشیطان فاَنساهم ذکر اللّه.  (آیه 19 سوره مجادله )

 «شیطان بر آنان دست یافت، سپس یاد خدا را از خاطر آنان برد».

 13) در روز عاشورا برای لشکر یزید این آیه را تلاوت فرمود:

 فاجمعوا اَمرکم و شُرکائکم ثمّ لایکن امرکم غُمّة ثمّ اقضوا الىّ و لاتنظرون.

(آیه 71 سوره یونس)

 «شما با شریکانی که قائلید کارتان را هماهنگ و عزمتان را جزم کنید، سپس در کارتان پرده پوشی نکنید، آن گاه کار مرا یکسره کنید و مهلتم ندهید».

 و اين آيه را تلاوت فرمود: انّما وليي اللّه الذى نزل الکتاب و هو یتولّى الصالحین.

(آیه 196 سوره اعراف )

 سرور من خداوند است که (این) کتاب آسمانى را فرو فرستاده است و او دوستدار شایستگان است.

 و نیز اين آیه :  و انّى عذت بربّى و ربّکم ان ترجمون.   (آیه 20 سوره دخان )

 و من از شرّ اینکه سنگسارم کنید، به خود و پروردگار شما پناه مى برم .

 و همچنین اين آیه: انی اعوذ بربّى و ربّکم من کلّ متکبّر لایؤ من بیوم الحساب

(آیه27 سوره غافر)

 ) من به پروردگار خود و پروردگار شما از (شرّ) هر متکبّرى که به روز حساب ایمان ندارد، پناه مى برم.